رات، چنڊ ۽ تون....
رات جِي ٿڌڙي پھر ۾، ڳوٺ جي ٻنين مان ايندڙ مِٽيءَ جو ھُڳاءُ ۽ آسمان تي ڀڳل چُوڙيءَ جھڙو چَنڊُ تُنھنجِي ياد ڏيارين پيا. او بي-وجود محبوب ! ڪڏھن تہ ڀُلجي وُجود جِي چادر اوڍي رات جِي سانتَ ۾ ملڻ بہ اچ..
ليکڪ: عبيد ٿهيم
منهنجو جنم صوفين جي سرزمين سنڌ جي مشهور شهر ۽ ماضيءَ جي پئرس سڏجندڙ شهر ٽنڊوآدم کان 9 ڪلوميٽر اوڀر_اُتر ڳوٺ غلام محمد ٿهيم ۾ ماستر عبدالله ٿهيم جي گھر ۾ 3 جون 1994ع ۾ ٿيو. ننڍپڻ کان ئي پڙهڻ لکڻ جو شوق هئڻ ڪري.. اڳتي پڙهو →
هڪ جهڙيون تحريرون:
مختصر ڪهاڻيون
سبسڪرائب ڪريو
منهنجو بلاگ (RSS)
0 تبصرا: