ڪورٽ ميرج
”جانان!“
”جيءُ..!“
”تنهنجي ياد ستائي پئي..! خبر ناهي ته پاڻ ڪڏهن رشتن جي ٻنڌڻ ۾ ٻڌجنداسين..“
”جڏهن خدا چاهيو!! پر مونکي نٿو لڳي ته ههڙي معاشري ۾ ٻڌجي سگھون..“
”ڇو؟؟ جڏهن مان توسان پيار ڪريان ٿو ۽ تون به مونسان بي_انتها محبت ٿي ڪرين ته پوءِ پاڻ ٻنهي کي ڪير روڪي سگھندو؟؟“
”ها!!! وڇوٽيون ئي پنهنجي نصيبن ۾ لکيل آهن، منهن تي مٺڙا اڪثر اندر جا ڪارا هوندا آهن.. تون سمجھين پيو نه!“
”ها سمجھان پيو..! پوءِ ؟؟ پاڻ انهن کي ليکيون ئي ڪونه... تون صرف هڪ ڀيرو دل ٻَڌي ڳالھ چور.. پوءِ سڀ ڪجهه اکين اڳيان هوندئي..!“
”ها پر آئون عورت ذات ٿي ڪري پنهنجي رشتي جي ڳالھ ڪيئن ته ڪريان؟؟“
”ڇو ؟؟ تنهنجيون ساهيليون، ڀينرون اُهي ڪهڙي ڏينهن ڪم ايندئي؟“
”انهن کي ڇَڏ... اهي ساهيليون صرف خوشيءَ جي موقعن تي ڪم آيون اٿم.. باقي ڏُکن ۾ ته پنهنجا به ڇڏي ويم..! بس هڪ تون ئي آهين سو به ڊپ اٿم ڪٿي تون به.............“
جملو اڌ ۾ ڪٽيندي وراڻيومانس...
”ائين نه سمجھ !! تون پرکي ڏِسجانءِ اگر ڪوڙو نڪران ته جيڪا سزا وڻئي سا ڏِجانءِ..“
”ڇڏ سزا کي..!“
”پوءِ ڪورٽ ميرج ڪريون؟؟ “
”ڇا ؟؟؟ هرگز نه .. آئون ڪڏهن به ماءُ پيءُ کي ڌوڪو نٿي ڏئي سگھان..“
هي تحرير ونڊيو
ليکڪ: عبيد ٿهيم
سبسڪرائب ڪريو
منهنجو بلاگ (RSS)
رشيد سمون جنهن جو تعارف هوئن ته سنڌ سلامت آهي پر سنڌي بلاگنگ جي دنيا ۾ نوان ٽيمپليٽ متعارف ڪرائي اهي سنڌين ۾ ورهائي سنڌي ٻولي جي ڪمپيوٽنگ جي دنيا ۾ اڳڀرائي ۽ سهڻي ڏيک ڏيڻ لاءِ ڪوشان ڪرڻ به سندس ئي ڪم آهي
0 تبصرا: